Historia


Wydział Lekarski jest najstarszym Wydziałem Akademii Medycznej we Wrocławiu. Powstał w 1945 roku jako jeden z wydziałów Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Pierwszym dziekanem Wydziału Lekarskiego był prof. Ludwik Hirszfeld, który wygłosił w 1945 roku wykład inaugurujący pierwszy rok akademicki we Wrocławiu. W 1945 roku studia na Wydziale Lekarskim rozpoczęło 467 studentów.

Z dniem 1 stycznia 1950 roku Wydział Lekarski Uniwersytetu i Politechniki został przekształcony w samodzielną uczelnię – Akademię Medyczną. W jej skład wchodziły dwa Wydziały: Lekarski i Farmaceutyczny. Funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego pełnił wówczas prof. Antoni Falkiewicz. Z chwilą utworzenia Akademii Medycznej liczba studentów na Wydziale wzrosła do 2100.

W ramach Wydziału Lekarskiego funkcjonował od 1948 roku Oddział Stomatologii, a w latach 1954-1966 również Oddział Pediatryczny. W roku 1992 ze struktury organizacyjnej i kadry nauczycieli akademickich Wydziału Lekarskiego został utworzony – Wydział Lekarski Kształcenia Podyplomowego. W 2000 roku także – Wydział Lekarsko-Stomatologiczny. W 2003 roku powstał Oddział Nauczania w Języku Angielskim – English Division jednostka kształcąca studentów zagranicznych. Po tych zmianach Wydział Lekarski przejął na siebie największy ciężar obowiązków związanych z dydaktyką.

Początkowo kadrę naukową Wydziału Lekarskiego stanowili głównie profesorowie Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Pierwsze posiedzenie Rady Wydziału Lekarskiego odbyło się 12 stycznia 1946 roku z udziałem 14 osób. W chwili powstania Akademii Medycznej Wydział Lekarski liczył 30 Katedr kierowanych przez 8 profesorów zwyczajnych, 13 profesorów nadzwyczajnych, 4 docentów i 4 zastępców profesorów.

Na Wydziale Lekarskim swoje badania prowadziło wielu światowej sławy naukowców. Prof. Wiktor Bross 12 lutego 1958 roku wykonał pierwszą w Polsce operację na otwartym sercu, a 31 marca 1966 roku pierwszą operację przeszczepienia nerki od żywego dawcy. Były to wówczas osiągnięcia o znaczeniu europejskim. III Klinika Chirurgii, kierowana przez prof. Zdzisława Jeziorę, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wyspecjalizowała się w operacjach wytwórczych przełyku, uzyskując czołowe miejsce w kraju. Ponadto prace z zakresu mikrobiologii (Ludwik Hirszfeld), biochemii i enzymologii (Zygmunt Albert, Tadeusza Baranowski, Edward Szczeklik, M. Orłowski i Apolinary Szewczuk), w ektrokardiografii przestrzennej (Hugon i Zofia Kowarzykowie), bakteriologii (Stefan Ślopek), patologii ciąży i płodu (Hanna Hirszfeldowa), chirurgii doświadczalnej (Wiktor Bross), zostały wyróżnione nagrodami państwowymi.